The State of the Movies: 17/10/2022

 Elke donderdag, de dag dat in Nederland de nieuwe films in de bioscopen verschijnen, laat ik mijn licht schijnen op de ontwikkelingen in Hollywood en daaromheen. Vandaag deel 1.

Ietwat verlaat wegens studiedrukte, maar hier is ie dan: de tweede State of the Movies. En wat een week was het. Of nah, viel wel mee. Maar er gebeurt altijd wel genoeg.

Zo heeft Netflix eindelijk, na maandenlange speculaties, officieel bekend gemaakt dat ze een variant op haar streaming service gaan uitbrengen: eentje voor €6,99, maar dan wel met advertenties. De eeuwige prijsstijgingen konden ook niet verder gaan. Volgens mij betaal je nu al 16 euro per maand voor Netflix, veel hoger dan toen ze begonnen in Nederland én veel hoger dan hun concurrenten. Ze zagen natuurlijk al de bui hangen dus kwamen met deze noodgreep op de proppen. En ik betwijfel of dit veel gaat helpen. De kracht van de streaming services is natuurlijk het gebrek aan reclames gecombineerd met een lage prijs. Dit onderscheidde de streamingdiensten zo lang van de ouderwetse, lineaire vorm van tv-kijken. Met de introductie van een betaalde dienst maar mét advertenties voelt als een stap terug in de tijd in plaats van vooruit. Begrijp me niet verkeerd, ik maak vaak genoeg gebruik van online sites als Tubi.tv, Crackle of VUDU, waar je ook reclameblokjes hebt. Die sites zijn echter gratis. Netflix heeft al een terugkerend abonneebestand en met de steeds hevigere concurrentie is het geen kwestie van of maar van wanneer ze hun leidende positie kwijt zijn.

De nieuwe Blade-film is in ieder geval wel haar regisseur kwijt. De hotly anticipated film, die eigenlijk al volgend jaar uit zou moeten komen, is nu al vier jaar geleden aangekondigd maar van een camera in de buurt is nog geen sprake. Eigenlijk zat dat er toen al dik in, want tijdens dat Comic Con event werd alleen de titel laten zien en vermeld dat Mahershala Ali erin speelt. Bij een franchise als Blade, die de laatste paar jaar steeds beter en beter wordt herinnerd middels een nostalgische retcon bij het grote publiek, is het op de een of andere manier van groot belang dat ze echt een goed script en dito regisseur aantrekken. Vast en zeker heeft dit te maken met de aawezigheid van Ali, een acteur die niet zomaar een project uitkiest. Achter de schermen hoor ik dat hij een grote vinger in de pap heeft bij de gehele productie en al meerdere scripts heeft afgewezen. Dit lijkt me alleen maar goed, aangezien de meeste Marvel-films nou niet de beste scrips hebben de laatste jaren. Het is echter wel interessant om te zien dat Marvel de ene film kwetsbaarder vindt dan de andere. Immers, als ze het met elke film op deze manier zouden aanpakken zou er toch wel iets meer aan Thor: Love and Thunder zijn geschaafd

Ik hoop echter niet dat ze dat teveel gaan doen met een andere film, want dat project klinkt op het eerste gezicht al vrij perfect.  Afgelopen week werd namelijk bekend dat niemand minder dan Liam Neeson de hoofdrol van Frank Drebin heeft te pakken in een reboot van The Naked Gun-serie. Waarom het zo goed klinkt? Omdat Akiva Schaffer achter het roer staat in deze, de man die ook de perfecte toon meegaf aan de in mijn ogen onverwachte hit Chip 'n Dale: Rescue Rangers. De man heeft dus ogenschijnlijk talent voor het nieuw leven inblazen van oude franchises gecombineerd met een modern sausje dat het publiek op z'n lachwenken bedient. Liam Neeson kan hier echt de show stelen als onwetende nietsnut, en als je daar aan twijfelt moet je heel snel naar YouTube gaan en zijn gastrol in Ricky Gervais' en Stephen Merchants Life's Too Short kijken. Als hij dat kan herhalen in deze film is er een heel grote kans dat dit eindelijk weer een leuke, R-rated komedie in de bioscopen kan zijn.

En dat hebben we hard nodig na een jaar waarin eigenlijk alleen Ticket to Paradise enigszins licht vertier gaf.

The State of the Movies: 6/10/2022

Elke donderdag, de dag dat in Nederland de nieuwe films in de bioscopen verschijnen, laat ik mijn licht schijnen op de ontwikkelingen in Hollywood en daaromheen. Vandaag deel 1.

Sterren in een dystopie

Hoe ver reikt de status van een megaster écht? Dat gaan we dit jaar meemaken met de komst van de film Emancipation, de eerste film van Will Smith na zijn veelbesproken "Oscars-slap" richting Chris Rock. De film was natuurlijk al voor dat beruchte moment in productie gegaan, dus de studio (Apple) kon de film niet meer uit- of afstellen (iets wat andere studio's wel hebben gedaan). De film, die is geregisseerd door Antoine Fuqua, kreeg afgelopen week een besloten screening met een aansluitende Q&A met ster en regisseur. Het belangrijkste was dat de reacties naderhand niet zozeer gingen om de film zelf; mensen hadden het het meest over of het filmpubliek en de Academy nu al klaar zijn voor een volgende film met Will Smith in de hoofdrol. Het zegt veel over de staat waarin we met z'n allen beland in zijn, een waarin we sensatie en leedvermaak op de een of andere manier een belangrijkere maatstaaf vinden dan de kwaliteit van de film zelf. In elk ander jaar zou Emancipation namelijk als een potentiele frontrunner worden gezien voor de Oscars, maar door Smith's domme moment afgelopen maart is die conversatie nu heel anders. Ik zou zeggen, laten we gewoon de film bekijken en basis daarvan ons oordeel vellen, niet op die uitgeblazen troep die we tijdens de Oscars hebben gezien (hoewel dat moment nog steeds een van de raarste live-tv momenten ooit is)

Deze manier van denken hebben we laatst ook al gezien bij Don't Worry Darling, de nieuwste film van Olivia Wilde met Harry Styles en Florence Pugh. Ik ga hier niet weer al het drama wat zich al dan niet achter de schermen heeft afgespeeld herhalen. In plaats daarvan wil ik zeggen dat wat ze ook hebben gedaan qua marketing het heeft gewerkt. En iets in mijn lichaam zegt toch dat dit allemaal een beetje voor de bühne is geweest, alsof ze wisten dat de film het qua kritieken niet goed zouden doen (de film heeft een 48 op Metacritic) en ze daarom maar voor een radicale andere weg zijn gegaan en al het drama bewust in de publiciteit hebben uit laten vergroten. Het heeft geleid tot een prima box office resultaat tot nu toe en veel mensen in mijn omgeving die normaal gesproken niet zo snel naar de bioscoop zouden gaan gaan wel naar deze film. Hoewel ik persoonlijk de film niet zo best vond, kan ik het alleen maar toejuichen als mensen naar een originele, wide released, studio-backed film gaan, dus wat dat betreft hebben ze goede zaken gedaan.

Waar die dystopische film over een op het oog perfect huwelijk in de jaren '50 ging, kwam er afgelopen week een nieuwtje uit die denken aan een andere dystopische film. Zo werd bekend dat Bruce Willis al de rechten had verkocht voor zijn 'digital likeness', waardoor studio's in de toekomst zijn gelijkenissen kunnen gebruiken terwijl hij niet meer hoeft te acteren. Klinkt misschien bekend? De 2013-film The Congress (Ari Folman, werkelijk briljante film) heeft dit exact, woord-voor-woord voorspeld. Daarin speelt Robin Wright een fictieve versie van haarzelf, verkoopt ook de rechten op haar gelijkenissen en hoeft vervolgens nooit meer te acteren terwijl haar digitale, nieuwe evenknie een nog grotere superster wordt. Hoewel dit soort technieken steeds vaker in grote blockbusters te zien zijn (en zelfs in kleinere! Samaritan had het bijvoorbeeld ook laatst met Sylvester Stallone gedaan), is het toch wel een zorgwekkende gedachte dat elke acteur voor de rest van de mensheid kan blijven "acteren" zonder dat er door diegene daadwerkelijk geacteerd wordt. Als dat geen dystopie is, dan weet ik het ook niet meer.

Maar misschien zal Will Smith het wel nodig hebben, wanneer we over 300 jaar zijn klap zijn vergeten kan zijn digitale versie uit de kast worden gehaald en tot in de lengte der jaren nieuwe films mee worden gemaakt.

Scorlands

RECENSIE: Samaritan

Superhelden zijn tegenwoordig overal te vinden. Ga naar een bioscoop en de kans is groot dat er een superheldenfilm draait. Ga naar een kinderfeestje en de favoriete personages waar kinderen zich in verkleden zijn tegenwoordig Iron Man, Thor en Captain America. Of ga naar een gerenommeerde boekenhandel en je zal ook daar tegenwoordig stripboeken vinden. 

Dat geldt ook voor de nieuwste film van Sylvester Stallone, Samaritan. De film, die zich afspeelt in het fictieve maar ridicuul genaamde Granite City, is een dertienjarig jochie (Javon Walton) geobsedeerd met een plaatselijke legende. Die legende verhandelt de strijd tussen twee broers, Samaritan (de goeie) en Nemesis (de slechterik). Zij bezetten beide superkrachten en na een jarenlange strijdt verslaat Samaritan zijn broer. Nadien is van de goeierik echter geen spoor meer van te vinden, en men denkt dat hij in de strijd ook gestorven is.

Sam woont met zijn moeder in een aftands flatgebouw en krijgt een dag redenen om te vermoeden dat zijn overbuurman misschien wel Samaritan is. En door wie wordt de mogelijk-over-the-hill superheld gespeeld. Sly himself! In deze wereld zijn superhelden dusdanig in het collectief geheugen gegrift dat een willekeurig jongetje denkt dat zijn bejaarde overbuurman er zomaar eentje kan zijn. Het zou net zo goed de echte wereld kunnen zijn.

Leuke premise hoor, maar maakt het ook een goeie film? Regisseur Julius Avery, wiens vorige film Overlord ik een positieve verrassing vond vier jaar terug, weet in ieder geval alles effectief in beeld te brengen en een fraaie kinderacteerprestatie uit Walton te halen. De relatie tussen Sam en zijn buurman heeft zo zijn speelse trekjes die een dergelijke relatie doet kenmerken, maar voelt af en toe ook wat koeltjes aan.

Dat komt mede ook doordat de "bad guys" erg eenzijdig worden afgeschilderd. Sterker nog, hun motivatie wordt bij tijd en wijle op een lachwekkend eenvoudige manier afgedaan, iets in de trant van "wij vonden Nemesis heel vet en Samaritan niet!!" waarna ze zonder reden een hele menigte achter hun krijgen. Deze scenes nemen onevenredig veel tijd in beslag, tijd die de relatie tussen Sam en the Sly beter had kunnen gebruiken. Dit heeft als gevolg dat de cruciale scene tussen kind en bejaarde totaal niet overkomt zoals ie zou moeten komen.

Mocht je dus nog nooit Unbreakable, Hancock, Rocky of Finding Forrester hebben gezien, dan is dit een aardige film voor je. Ben je echter allang bekend met het genre en zoek je echt iets nieuws? Net zoals bij de laatste Thor zou ik je dan afraden om het te kijken.

Score: 5,0/10

Regisseur: Julius Avery

Schrijver: Bragi F. Schut

Cast: Sylvester Stallone, Javon "Wanna" Walton, Pilou Asbaek en Dascha Palano

Running time: 102 min

Waar te zien: Amazon Prime

De films van 2022 om nog naar uit te kijken dit jaar!

 Voordat ik een lijstje geef van mijns inziens de most anticipated films van de rest van 2022, wil ik even vermelden dat ik heb besloten om dit blog nieuw leven in te blazen. Verwacht dus de komende tijd meer van dit soort rubriekjes, recensies en ander gekolder vanuit mijn kant. Maar neem het vooral allemaal niet te serieus.

Na een toch wel vrij dramatische paar zomermaanden (ik heb deze zomer, behalve Elvis en The Black Phone, eigenlijk vrij weinig goeds in de bios gezien (oké ik heb Nope nog niet kunnen zien helaas)) belooft 2022 toch wel een flinke comeback te maken op filmgebied. Zo komt er niet alleen een vervolg op de allergrootste blockbuster ooit, Avatar, maar komt Steven Spielberg bijvoorbeeld ook met een nieuwe film! Hoezee!  Dus zonder verder om de hete brij te te draaien volgen hieronder de interessantste films om nog dit jaar naar uit te kijken!

1.Decision to Leave (1 september, morgen dus)

Een van de meest enerverende filmmakers ter wereld komt zes jaar na zijn vorige film weer terug: de Zuid-Koreaanse Chan-wook Park met Decision to Leave. Deze film gaat over een detective die verliefd wordt op een verdachte in een moordzaak. Klinkt noir as fuck en ik ben er helemaal klaar voor, zeker gezien de zeer, zeer goede ontvangst in Cannes. Mocht je zijn vorige film niet gezien hebben, veel bioscopen draaien voor deze film warm met zijn The Handmaiden, een werkelijk waar fantastische film over intrige in de hogere klasse van Zuid-Korea dus schroom zeker niet om daar naar toe te gaan!

2.Don't Worry Darling (23 september)

Drie jaar na haar debuutfilm (het zeer onderhoudende Booksmart) komt Olivia Wilde terug met een op het oog compleet andere film, een waar het plot nog niet helemaal bekend over is maar wel intrigerend klinkt. Een op een het eerste gezicht perfecte stel (Harry Styles en Florence Pugh) wonen in een utopische gemeenschap totdat de vrouw begint te merken dat het bedrijf waar haar man voor werkt niet helemaal schoon onder de oksels lijkt. Deels mysterie en deels thriller, de film wordt een test voor Wilde om aan de wereld te laten zien dat ze geen eendagsvlieg is. Met een dergelijke cast staat ze gelukkig al 1-0 voor (o.a. Chris Pine zit er ook in).

3.Blonde (23 september)

Ik kan eigenlijk niet geloven dat over een minder dan een maand deze film eindelijk uit gaat komen. Al ruim tien (!) jaar staat deze film in mijn watchlist, elke keer hopend op een nieuwtje, totdat twee jaar geleden het hoge woord er uitkwam: Andrew Dominik, een van mijn favoriete filmmakers (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, Killing Them Softly) komt voor het eerst sinds 2012 met een nieuwe film. En wat voor een! Een biopic over Marilyn Monroe maar die niet het standaard biopic-stramien volgt maar juist een introspectieve karakterstudie wordt! Die waarschijnlijk hoogst verdeeld ontvangen zal worden (altijd een goed teken)! En met Ana de Armas als de bekende actrice! En die 166 minuten duurt! En met muziek van Nick Cave! Dit wordt er echt eentje hoor jongens.

4.Ticket to Paradise (29 september)

Aan de compleet andere kant van het spectrum volgt een week daarna deze film die zo uit de jaren 90/00 had kunnen komen: George Clooney en Julia Roberts spelen een gescheiden stel dat elkaar tegenkomt op vakantie en, tsja, je raadt het al, hoogstwaarschijnlijk weer bij elkaar zullen komen. Klinkt als een typische comedy of remarriage (een subgenre uit de jaren 30/40/50 waar Stanley Cavell overigens een fantastisch boek over heeft geschreven), maar de star power van de twee grote acteurs zullen er hopelijk voor zorgen dat dit enigszins te aanschouwen is én dat het hopelijk 40plussers de bioscopen in weet te trekken, een grote groep mensen die hun weg terug naar de bioscopen nog niet helemaal gevonden hebben. Wordt gewoon een prima te bekijken film zonder high stakes, ook wel eens lekker.

5.Three Thousand Years of Longing (6 oktober)

Dit wordt geheid een flop (sterker nog, hij is al geflopt in Amerika) maar ik ben helemaal klaar voor deze film. Waarom? Twee woorden. George Miller. Het lijkt een patroon te worden na de nummers 1 en 3 van deze lijst maar de Australische regisseur komt voor het eerst sinds zeven jaar na zijn vorige film (een kleine film genaamd Mad Max: Fury Road) met een flick over een geest (Idris Elba) die wensen van Tilda Swinton gaat vervullen. John Seale, de fantastische director of photography, keert wederom terug voor deze, dus hij gaat er geheid fantastisch uit zien en je weet met Miller dat er altijd iets interessants valt te zien. Laten we allemaal originele films steunen (we hebben het echt nodig) dus ga deze in de bios kijken allemaal!

6.The Banshees of Inisherin (20 oktober)

Na zijn megahit Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (een film die ik persoonlijk niet goed vond) komt ook McDonagh (het houdt niet op) na vijf jaar met een nieuwe film, eentje waarvoor hij terug gaat naar zijn thuisland Ierland. Godzijdank heeft hij ook twee 's lands beste acteurs ingehuurd, te weten Colin Farell en Brendan Gleeson, om zijn script tot leven te wekken en de eerste beelden lieten al zien dat het fraaie landschap ook genoeg te zien valt zijn. Nog weinig bekend over het verhaal, maar McDonagh kennende zal hij sowieso de personages meer op de voorgrond laten treden. 

7.Amsterdam (3 november)

We gaan nog even door: ook David O. Russell komt na maar liefst zeven jaar weer met een nieuwe release. En zoals we inmiddels van hem gewend zijn, eentje met een cast waar je u tegen zegt: Christian Bale, Margot Robbie, John David Washington, Anya Taylor-Joy, Robert De Niro, Michael Shannon, Rami Malek, Mike Myers (!), Timothy Olyphant, Chris Rock, Taylor Swift, Matthias Schoenaerts en Andrea Riseborough, om er maar een paar te noemen. Gecombineerd met de plot outline dat het om een heist gaat zie ik eigenlijk weinig redenen om niet de film in de bioscopen te bezoeken.

8.Black Panther: Wakanda Forever (9 november)

Dit gaat hoe dan ook een gigantische hit worden. Niet alleen is het namelijk het vervolg op het immens populaire eerste deel, het zal waarschijnlijk (en vooral, hopelijk) een mooi eerbetoon aan Chadwick Boseman worden. Daarnaast heeft Marvel weer even een goed ontvangen film nodig want ze ervaren een van hun slechtste jaren tot nu toe, in mijn mening. 

9.Armageddon Time (10 november)

Een van de interessantste regisseurs van de tegenwoordige tijd komt dit jaar, drie jaar na het fantastische Ad Astra, met een soort memoir van zijn jeugd in New York. Verwacht dus geen actiespektatel, zoals de titel misschien vermoedt, maar eerder een ingetogen drama over het opgroeien van een kind in de jaren '60. Maakte een goede indruk op Cannes dus zeker eentje om in de gaten te houden, ook vanwege de aanwezigheid van Anne Hathaway, Jeremy Strong en Anthony Hopkins.

10.The Fabelmans (23 november)

Meesterregisseur Steven Spielberg komt toevalligerwijs met een soortgelijke film. The Fabelmans gaat over hoe een jongetje (oftewel, een jonge Spielberg) opgroeit in Arizona, zijn liefde voor film ontdekt en tegelijkertijd problemen met zijn gezin  ondervindt. Wordt al beschreven als het Roma van de regisseur, wat alleen maar positief is, en is de eerste film waarbij Spielberg aan het script mee heeft gewerkt sinds A.I.: Artificial Intelligence. Eigenlijk hoeft hier verder weinig gezegd over te worden, de naam Spielberg alleen al is een garantie voor kwaliteit.

11.The Menu (23 november)

Origineel was dit een project van Alexander Payne, maar na roosterconflicten heeft uiteindelijk regisseur Mark Mylod het project opgepikt. Een jong koppel (Anya Taylor-Joy en Nicholas Hoult) reizen naar een afgelegen eiland waar een topchef (de altijd briljante Ralph Fiennes) een menu voor hen kookt, maar uiteindelijk zal het menu een paar schokkende verrassingen kennen, luidt de logline. Het valt nog even te bezien of de interessante premise ook daadwerkelijk goed uitgevoerd zal worden door de nog relatief onervaren Mylod, maar de aanwezigheid van de grote acteurs doet genoeg beloven.

12.Empire of Light (9 december)

Sam Mendes keert terug naar zijn thuisland om een op het eerste gezicht prachtig geschoten ode aan cinema uit te brengen. Het is voor het eerst in zijn carrière dat hij het script volledig zelf heeft geschreven, wat twee kanten op kan gaan, maar de aanwezigheid van d.o.p. Roger Deakins en componisten Trent Raznor en Atticus Ross doet in ieder geval al veel goeds vermoeden, naast de aanwezigheid van Olivia Colman en Colin Firth. Verwacht veel magnifieke shots van Colman in een bioscoop en lopend over het strand van een klein Engels stadje. Klinkt nu al als een heerlijke winterfilm.

13.Avatar: The Way of Water (14 december)

Speaking of regisseurs die na een lange tijd met een nieuwe film terugkomen: dertien jaar na zijn laatste komt James Cameron vanuit zijn duikboten omhoog en is klaar om de wereld het volgende deel in zijn zelfgemaakte franchise te laten zien. Persoonlijk vond ik de eerste beelden er fantastisch uit zien en tegen alle mensen die over de film twijfelen zeg ik dit: mensen dachten dat Titanic en Avatar beide gigantisch kut en enorme flops zouden worden. Zal de geschiedenis zichzelf herhalen? Ik denk het wel.

14.Triangle of Sadness (15 december)

De altijd hoogst originele en creatieve Ruben Östlund (Turist, The Square) gaat weer eens tegen de elite in met zijn nieuwste film, die een acht-minuut durende staande ovatie krijg op Cannes. Een paar rijke lui gaan op een reis op een jacht waar al snel duidelijk wordt dat er dingen mis gaan op de boot. Ben je een liefhebber van Östlund, of überhaupt van films, is dit een enorme aanrader, zeker gezien Woody Harrelson in de film speelt.

15.Glass Onion: A Knives Out Mystery (23 december)

Een van mijn favoriete jongere filmmakers, hoewel hij inmiddels ook al ruim boven de 40 is, Rian Johnson, komt drie jaar na het heerlijke Knives Out terug met het personage Benoit Blanc om weer een moordmysterie op te lossen. Hij heeft duidelijk gekeken naar The Last of Sheila, want ook deze film speelt zich af op een boot met een excentrieke groep eenlingen die elkaar niet vertrouwen. Daniel Craig komt allicht terug als Blanc maar wordt dit keer vergezeld door Edward Norton, Kade Hudson, Kahtryn Han, Dave Bautista, Janelle Mona, Leslie Odom Jr. en Ethan Hawke. Liefhebbers van detectives komen dus goed aan hun trekken dit jaar!

Uiteraard volgen er nog meer goede films dit jaar (een nieuwe film van Alejandro Gonzales Inarittu! Van Noah Baumbach! Van Walter Hill! Van Paul Schrader! Van Damien Chazelle!), alleen betwijfel ik of die nog dit jaar in Nederland uitkomen, of dat ze pas in het begin van 2023 uitkomen. Tot die tijd valt er in ieder geval nog genoeg te zien dus!

Why J.J. Abrams is the perfect choice for Star Wars: Episode IX

Lately, the Star Wars franchise has had some problems concerning the director's chair on some movies. It's been rumored that Gareth Edwards was sidelined during post-production of Rogue One: A Star Wars Story in favour of Tony Gilroy. Last June, in a wildly unprecedented move, Phil Lord and Chris Miller were fired after months of principal photography, with Lucasfilm citing "different creative visions", on the upcoming Solo: A Star Wars Story. While the film is in good hands now with Ron Howard taking over directorial duties, it is still to be seen if the movie will be a coherent piece, rather than a mash-up of two different, possibly clashing, styles.

The main Star Wars films stayed away from these problems, seemingly. J.J. Abrams and Rian Johnson were both announced as the director for Episode VII and Episode VIII, respectively, and they both worked perfectly with Lucasfilm's president Kathleen Kennedy. Regarding the director for Episode IX though, that is a whole different story. Immediately after the announcement Colin Trevorrow (Safety Not Guarenteed, Jurassic World) would direct the final installment of the sequel-trilogy, people complained about the man. They weren't impressed with Jurassic World, to say the least. "However, if his next film The Book of Henry is any good, then I have confidence in Trevorrow", is what people seemed to think. Unluckily for him, The Book of Henry failed. Big time. With an abysmal average score of 31 on Metacritic and failing at the box-office, people immediately started to worry about Episode IX (me included). Last summer, Trevorrow got fired with Lucasfilm sending out a statement, again citing that "visions for the project differ". A couple of days later, the man who helmed Episode VII came to the rescue and stepped in as the replacement for Trevorrow: J.J. Abrams.

J.J. Abrams

The reactions were mildly positive: people who loved Episode VII were enthusiastic, people who hated it (seriously, how?) were not. Most agreed however, that the biggest problem VII had was the similarities to Episode IV - A New Hope. The whole main plot of a hero found on a desert planet (Luke/Rey), who goes on to aid a rebellious movement (the Rebels/the Resistance), has enourmous hidden skills (Luke/Rey) and who destroys a weapon-planet (the Death Star/D'Qar) is more or less repeated in The Force Awakens. However, since then, Abrams has repeatedly stated that he understands that criticism. He also said that these similarities were wholly intentional because they (Abrams and his writing partner Lawrence Kasdan) wanted to "reclaim the story" after the prequels, which were totally different than the original trilogy. The fact that they are aware of these problems is a good omen for Episode IX because, after Rian Johnson sends the franchise into a different (insofar a billions-worth blockbuster franchise can be) direction, Abrams and his team can finish the trilogy in the line of Johnson's style.

Normally, copying other director's styles would be a bad thing. You can easily fall into too many nods and hommages which would make the movie feel unoriginal. However, J.J. Abrams is well-known for being a "Spielberg-child" whilst also incorporating many of his own personal characteristics. His fast-paced movies always please the crowds and when it comes to writing fun characters, he is one of the best. Now, people had a problem with Abrams coming back to direct Episode IX because they think he has so far never ended a story rightfully. Multiple TV-shows of his started off promising (Felicity, Alias, Lost, Fringe) only to decline in quality in later seasons. What I'm hearing now is that Abrams, now responsible for the last film of the Star Wars sequel trilogy, will again show this drop in quality. To those people I want to say: what a bunch of good old bullshit. While it may be true that his shows didn't end so well in comparison to earlier seasons, it is also true that he didn't have as much creative control then as in those earlier seasons. For instance, the bulk of the seventeen episodes he wrote for Felicity were set in the first two seasons. For Lost, he wrote exactly three episodes of which two of them were the first two episodes, which were arguably two of the very best episodes of the whole show. The episodes he wrote for Fringe and Alias were also predominantly set in the earlier seasons.

Abrams and Kasdan on the set of The Force Awakens

What I'm trying to say here is that those shows did not have a drop in quality because of Abrams, but because of other people gaining more creative freedom (*cough* Damon Lindelof *cough*). Giving other people more creative influence is something Abrams does often and sometimes it works, sometimes it doesn't. Look at the Star Trek franchise. After Star Trek Into Darkness he stayed on as a producer and decided to let James Wan direct the next one, Star Trek Beyond (which is a very good movie). Same thing for Mission: Impossible - Ghost Protocol. I'd say Abrams is at his best when he directs his own script, because then his full auteurship can be shown (with Super 8 as the best example). So why don't we all sit back, relax, crack a cold one open and wait a motherFUCKING NINETEEN MONTHS FOR EPISODE IX.

I can't wait.

Star Wars: Episode IX will release on December 20th 2019 and will be directed by J.J. Abrams with a screenplay written by Abrams and Chris Terrio.

Updated 2018 Academy Award predictions

Now that the Oscars have been reached out, we can all take a deep breath and look back at the past awards-season. Or, we can very cautiously predict who will be the big winner at the next year's Oscars! Of course this is way too early to predict, but it's fun to do, right? So, without further ado, here are my predictions for the 2018 Academy Awards.

BEST PICTURE

Frontrunners:
- Phantom Thread
- The Post
- Downsizing
- Detroit
- Dunkirk
- Mother!
- The Current War
- Mudbound
- Call Me by Your Name
- Suburbicon

Major Threats:
- The Greatest Showman
- The Lost City of Z
- The Glass Castle
- Wind River
- Wonderstruck
- Song to Song
- Murder on the Orient Express

Possibilities:
- Logan
- Annihilation
- Wonder Wheel
- Molly's Game
- The Snowman
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- Darkest Hour

Long Shots
- Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- The Killing of a Sacred Deer
- Logan Lucky
- The Disaster Artist
- Baby Driver
- Tully
- Beauty and the Beast


Explanation:

So, a couple of things happened since my first Oscar predictions way back in March. First, Steven Spielberg's The Kidnapping of Edgardo Mortara has been postponed and replaced by The Post, a movie featuring Hollywood heavyweights Tom Hanks  and  Meryl Streep. It's about the journalists who fought against the federal US government to publish the Pentagon Papers. Considering the anti-Trump movement which is going on right now (especially in traditionally liberal Hollywood), I expect this movie to be an even majorer Oscar contender than Mortara would have been. Besides from this major shift, not much can be added to the categories. Paul Thomas Anderson's en Kathryn Bigelow's films now have name however, respectively Phantom Thread and Detroit. 


BEST DIRECTOR

Frontrunners:
- Paul Thomas Anderson - Phantom Thread
- Alexander Payne - Downsizing
- Steven Spielberg - The Post
- Alfonso Gomez-Rejon - The Current War
- Luca Guadagnino - Call Me by Your Name

Major Threats:
- Christopher Nolan - Dunkirk
- Kathryn Bigelow - Detroit
- Darren Aronofksy - Mother!
- Dee Rees - Mudbound
- George Clooney - Suburbicon

Possibilities:
- Todd Haynes - Wonderstruck
- Kenneth Branagh - Murder on the Orient Express
- James Gray - The Lost City of Z
- Destin Cretton - The Glass Castle
- Michael Gracey - The Greatest Showman

Long Shots
- Rian Johnson - Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- James Mangold - Logan
- Woody Allen - Wonder Wheel
- Tomas Alfredson - The Snowman
- Steven Soderbergh - Logan Lucky
- Terrence Malick - Song to Song

BEST ACTOR IN A LEADING ROLE

Frontrunners
- Daniel Day-Lewis - Phantom Thread
- Benedict Cumberbatch - The Current War
- Gary Oldman - Darkest Hour
- Matt Damon - Downsizing
- Timothée Chalamet - Call Me by Your Name

Major Threats
- Tom Hanks - The Post
- Jake Gyllenhaal - Stronger
- Hugh Jackman - The Greatest Showman
- Liam Neeson - Felt
- Chadwick Boseman - Marshall

Possibilities
- Jason Clarke - Chappaquiddick
- Jeremy Renner - Wind River
- Daniel Craig - Logan Lucky
- John Boyega - Detroit
- Charlie Hunnam - The Lost City of Z

Long Shots
- Garret Hedlund - Mudbound
- Hugh Jackman - Logan
- Mark Hamill - Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- Colin Firth - The Mercy
- Geoffrey Rush - Final Portrait


BEST ACTRESS IN A LEADING ROLE

Frontrunners
- Jennifer Lawrence - Mother!
- Charlize Theron - Tully
- Michelle Williams - Wonderstruck
- Jessica Chastian - Molly's Game
- Meryl Streep - The Post

Major Threats
- Emma Stone - Battle of the Sexes
- Brie Larson - The Glass Castle
- Tatiana Maslany - Stronger
- Rooney Mara - Mary Magdelene
- Isabelle Huppert - Happy End

Possibilities
- Carey Mulligan - Mudbound
- Kristen Wiig - Downsizing
- Frances McDormand - Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- Rachel Weisz - The Mercy
- Judi Dench - Victoria and Abdul

Long Shots
- Saoirse Ronan - The Seagull
- Natalie Portman - Annihilation
- Julianne Moore - Wonderstruck
- Elizabeth Olsen - Wind River
- Kate Winslet - Wonder Wheel

BEST ACTOR IN A SUPPORTING ROLE

Frontrunners
- Christoph Waltz - Downsizing
- Michael Shannon - The Current War
- Joaquin Phoenix - Mary Magdelene
- Armie Hammer - Call Me by Your Name
- John Hurt - Darkest Hour

Major Threats
- Idris Elba - Molly's Game
- Woody Harrelson - The Glass Castle
- Jason Clarke - Mudbound
- Tom Hardy - Dunkirk
- Bruce Dern - Chappaquiddick

Possibilities
- Josh Brolin - Suburbicon
- Adam Driver - Logan Lucky
- Patrick Stewart - Logan
- Kevin Costner - Molly's Game

Long Shots
- Tom Hanks - The Circle
- Steve Buscemi - Lean on Pete
- Justin Timberlake - Wonder Wheel

BEST ACTRESS IN A SUPPORTING ROLE

Frontrunners
- Michelle Pfeifer - Mother!
- Naomi Watts - The Glass Castle
- Kate Mara - Chappaquiddick
- Lesley Manville - Phantom Thread
- Mary J. Blige - Mudbound

Major Threats
- Lily James - Darkest Hour
- Juno Temple - Wonder Wheel
- Rebecca Ferguson - The Greatest Showman
- Katherine Waterson - The Current War
- Kirsten Dunst - The Beguiled

Possibilities
- Julianne Moore - Suburbicon
- Rosamund Pike - Hostiles
- Jennifer Jason Leigh - Annihilation
- Diane Lane - Felt
- Emma Thompson - Yeh Din Ka Kissa 

Long Shots
- Carrie Fisher - Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- Daisy Ridley - Murder on the Orient Express
- Tilda Swinton - Okja
- Emma Watson - The Circle
- Natalie Portman - Song to Song

BEST WRITING - ORIGINAL SCREENPLAY

Frontrunners
- Phantom Thread - Paul Thomas Anderson
- Wind River - Taylor Sheridan
- The Post -  Liz Hannah
- Suburbicon - Joel Coen & Ethan Coen and George Clooney & Grant Heslov
- Dunkirk - Christopher Nolan

Major Threats
- Downsizing - Alexander Payne & Jim Taylor
- Detroit - Mark Boal
- Mother! - Darren Aronofsky
- Darkest Hour - Anthony McCarten
- The Current War - Michael Mitnick

Possibilities
- Battle of the Sexes - Simon Beaufoy
- Hostiles - Scott Cooper & Donald Stewart
- Three Billboards Outside Ebbing, Missouri - Martin McDonagh
- The Killing of a Sacred Deer - Yorgos Lanthimos & Efthymis Filippou
- Mary Magdalene - Helen Edmundson & Philippa Goslet

Long Shots
- Felt - Peter Landesman
- The Meyerowitz Stories - Noah Baumbach
- Chappaquiddick - Taylor Allen and Andrew Logan
- Coco - Adrian Molina
- Logan Lucky - Rebecca Blunt
- Wonder Wheel - Woody Allen

BEST WRITING - ADAPTED SCREENPLAY

Frontrunners
- Molly's Game - Aaron Sorkin
- The Glass Castle - Destin Cretton, Andrew Lanham & Marti Noxon
- Mudbound - Virgil Williams & Dee Rees
- Call Me by Your Name - Luca Guadagnino & James Ivory and Walter Fasano
- Wonderstruck - Brian Selznick

Major Threats
- Stronger  - John Pollono
- The Lost City of Z - James Gray
- Annihilation - Alex Garland
- The Beguiled - Sofia Coppola

Possibilities
- The Rebel in the Rye - Danny Strong
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi - Rian Johnson
- Murder on the Orient Express - Michael Green
- War Machine - David Michod
- The Circle - James Ponsoldt, Dave Eggers

Long Shots
- Logan - Scott Frank & James Mangold and Michael Green
- The Disaster Artist - Scott Neustadter & Michael H. Weber
- The Snowman - Hossein Amini and Matthew Michael Carnahan
- Submergence - Erin Dignam


BEST ANIMATED FEATURE

Frontrunners
- Coco
- The LEGO Batman Movie
- Ferdinand
- Cars 3
- Blazing Samurai

Major Threats:
- Despicable Me 3
- The LEGO Ninjago Movie
- Captain Underpants
- Leap!
- Baby Boss

BEST CINEMATOGRAPHY

Frontrunners
- Phantom Thread - Robert Elswit
- Blade Runner 2049 - Roger Deakins
- Dunkirk - Hoyte van Hoytema
- Mother! - Matthew Libatique
- Wonderstruck - Edward Lachman

Major Threats
- The Post - Janusz Kaminski
- Suburbicon - Robert Elswit
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi - Steve Yedlin
- Detroit - Barry Ayckroyd
- Song to Song - Emmanuel Lubezki

Possibilities
- Logan - John Mathieson
- Granite Mountain - Claudio Miranda
- Downsizing - Phedon Papamichael
- Darkest Hour - Bruno Delbonnel
- The Beguiled - Philippe Le Sourd

Long Shots
- Triple Frontier - Roman Vasyanov
- Molly's Game - Charlotte Bruun Christensen
- Stronger - Sean Bobbitt

BEST FILM EDITING

Frontrunners
- Dunkirk
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- Phantom Thread
- Mother!
- Detroit

Major Threats
- The Post
- Downsizing
- Molly's Game
- Blade Runner 2049
- Darkest Hour

Possibilities
- Suburbicon
- Logan Lucky
- The Current War

BEST PRODUCTION DESIGN

Frontrunners
- Dunkirk
- Phantom Thread
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- The Post
- Suburbicon

Major Threats
- The Current War
- Beauty and the Beast
- Darkest Hour
- The Lost City of Z
- Battle of the Sexes

Possibilities
- Wonderstruck
- The Greatest Showman
- Mute
- Hostiles
- Wonder Wheel

Long Shots
- Blade Runner 2049
- Mary Magdalene
- Annihilation
- Thor: Ragnarok
- Chappaquiddick

BEST COSTUME DESIGN

Frontrunners
- Phantom Thread
- Beauty and the Beast
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- The Post
- Wonderstruck

Major Threats
- The Greatest Showman
- Darkest Hour
- The Current War
- Guardians of the Galaxy: Vol. 2
- The Beguiled

Possibilities
- Mudbound
- Blade Runner 2049
- The Lost City of Z
- Mary Magdalene
- The Shape of Water

Long Shots
- Justice League
- Murder on the Orient Express
- Kingsman: The Golden Circle
- American Made
- The Dark Tower

BEST ORIGINAL SCORE

Frontrunners
- Dunkirk - Hans Zimmer
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi - John Williams
- The Post - John Williams
- Mother! - Johan Johansson
- Phantom Thread - Johnny Greenwood

Major Threats
- Blade Runner 2049 - Johan Johansson
- The Current War - Yet Unknown
- Darkest Hour - Dario Marianelli
- The Shape of Water - Alexandre Desplat
- Murder on the Orient Express - Patrick Doyle

Possibilities
- Coco - Yet Unknown
- Downsizing - Yet Unknown
- The Greatest Showman - Benj Pasek, Justin Paul
- Chappaquiddick - Dustin O'Halloran, Adam Wiltzie
- Wonderstruck - Carter Burwell

Long Shots
- Hostiles - Max Richter

BEST VISUAL EFFECTS

Frontrunners
- Star Wars: Episode VIII - The Last Jedi
- Downsizing
- Dunkirk
- War for the Planet of the Apes
- Thor: Ragnarok

Major Threats:
- Spider-Man: Homecoming
- Valeriand the City of Thousand Planets
- Guardians of the Galaxy: Vol. 2
- Blade Runner 2049
- Kong: Skull Island

Possibilities
- Alien: Covenant
- Wonder Woman
- Ghost in the Shell
- Justice League
- Pirates of the Carribean: Dead Men Tell No Tales

Golden Oldies: Midnight Run

Back in the 80's when Robert De Niro was still taking his film career seriously, the man starred in a couple of very good, serious movies, such as Raging Bull, The King of Comedy, Once Upon a Time in America, Brazil, The Mission and The Untouchables. However, one, even when your films are all wel received, can get bored by playing in mostly dramatic pictures. This is exactly what De Niro thought after finishing The Untouchables. He wanted to play in a comedy for once. What was the result of the thought? Well,  the best comedy of the 80's, and one of the best comedies of all time. The name of the movie? Midnight Run.

Freshly coming off his smash box-office hit Beverly Hills Cop, director Martin Brest was creating an action-comedy buddy film along with writer George Gallo, whose only credit was the 1986 Brian De Palma flop Wise Guys. In the meantime, De Niro was actively pursuing his comedy role. He read the screenplay for Penny Marshall's movie Big, and decided that that movie was going to be his comedy movie. Marshall wanted De Niro for the part, but 20th Century Fox intervened and vetoed him out of the movie, which later went to Tom Hanks. Around this time he got the script for Midnight Run in his hands and agreed to star in it.

Paramount Pictures were interested in financing the movie, but on one condition: Cher had to appear in it to spice up the box-office success chances of the flick. They thought that the inclusion of a female character would provide some, and I quote, "sexual overtones". Thank god, Brest protested and stayed with the buddy-format. Nonetheless, Paramount still wanted a big name and suggested Robin Williams, who was quite popular after appearing in Good Morning, Vietnam. Brest, however, again protested because he loved the audition of Charles Grodin, and especially the chemistry between him and De Niro. Let's take a moment here to pay our mad respects to Brest for making this decision. He could have made movie with two of the biggest stars of the planet at that time (De Niro and Williams), but he chose for an actor who, while recognizable in previous supporting roles, wasn't very well known (Grodin), simply because he thought it would make a better movie. Naturally, Paramount dropped out and luckily Universal Pictures took over. At last, principal photography could begin with a budget of $35 million and a supporting cast including Dennis Farina, Yaphet Kotto, Joe Pantoliano and Philip Baker Hall.

Grodin (left) and De Niro

Not much is known about the filming process of Midnight Run. Yaphet Kotto does have one interesting quote concercing this subject:

De Niro is very spontaneous and it always helps to work with an artist like that. But Marty Brest! “Herr Director” shot so many takes of the scenes that I lost all joy in doing the film. It became hard and tedious work. Then he stopped eating during the shoot and became thinner and thinner each day, until he looked like a ghost behind the camera. When I met Marty at the Universal studio with De Niro, he looked healthy and strong, but as filming went on, he began to turn into someone you’d see in Dachau. It was weird. I got sick and for the whole of the film I had a fever and was under the weather for most of it… I was shocked when it came off so funny… It sure wasn’t funny making it.

So, it sure doesn't sound like a helluva good time for both Brest and Kotto. Fortunately, these experiences didn't translate to the overall feeling of the movie. Because it's one of the goddamned funniest movies of all time. You'll have to see it for yourself, of course, but I'm gonna try to explain why. First of all, the script. Filled with witty jokes and absurd events, Midnight Run makes sure you constantly have a smile on your face, which is quite important for a comedy. Secondly, the performances. Jokes fall flat if they are spoken by the wrong actors. Rarely have I seen two actors cast so perfectly for a role. You can see De Niro and Grodin are having a blast with which these actors get their teeth into these great lines, and with one another. Thirdly, and I know this is gonna sound American but it is true: it as a heart in it. Midnight Run could have easily been a simple "chase the thieves" kinda film. The plot and the jokes, though, are founded on a growing friendship between two men who are just trying to get out of trouble. And even though the movie has a good ending, the movie deserves it. It's rare for a comedy-chase-thriller film to end this way, but it's very touching and doesn't feel out of place at all.

Strangely enough, the story is not that special. A bounty hunter named Jack Walsh (De Niro) has to escort criminal Jonathan "The Duke" Mardukas (Grodin) safely back to L.A. During the movie, as comedies often work, all things go awry and before they know it they are being chased by Jack's boss, another bounty hunter who also tries to get Jonathan's bounty and the FBI. Much more isn't there to tell about the plot, actually.

Yaphet Kotto and De Niro

Midnight Run isn't a movie where the plot is it's biggest strenght, as I previously explained. I do want to say a little more about the actors, because I firmly believe this movie is a career-defining one for De Niro. It's not easy for an actor who nearly always shines in serious films (Taxi Driver, The Godfather: Part II, Raging Bull), to suddenly break that act and turn to comedy. After all, multiple actors have acknowledged that comedy is harder dan drama. But De Niro absolutely nails it. His timing is perfect and you don't get the feeling he's phoning it in. To me, this movie completed De Niro as an actor. This showed he is the absolute best actor of all time. Grodin's role shouldn't be talked down, however. His performance his equally good, which is quite amazing if you have to act next to De Niro.

One thing that hasn't been mentioned yet but what is truly worth its own column, is the soundtrack. Composed by frequent Tim Burton collaborator Danny Elfman, one of the catchiest and most 80's soundtracks ever made really elevates the movie. It perfectly captures the tone of the scenes it is meant to support. I'm not really sure how to describe the style, but it's a weird mix of western, country, blues and groove. It's uplifting, chasing, touching and o, did I say catchy already? If you can't see Midnight Run right now, here is a video of the soundtrack:

So, what happened afterwards? Did it make an awful lot of money? Dit it get rave reviews? Did it won eleven Academy Awards? The answer for all three of that questions: no, yes and kinda. It grossed $81,6 millon at the box-office, which is decent but not excessive. It did get actually some quite good reviews, with a Metascore of 78. It didn't get nominated for an Oscar, but it did receive two Golden Globe nominations: one for Best Picture: Musical/Comedy, and one for Best Actor in a Motion Picture in the same category. It spanned three made-for-television sequels without any of the original actors but with a couple of the same characters. And that's that.

Midnight Run is a masterpiece of a film. If you're in a bad, good or any mood at all: go see it. And enjoy every goddamned minute of its 126-minute runtime. You won't regret it.

Jonathan Mardukas to Jack Walsh: "You're OK Jack. I think...under different circumstances you and I probably will would have hated each other!"